میکرووزیکول به کره های کوچکی به قطر 0.5 تا یک میکرومتر گفته می شود که از مایعی انباشه هستند و توسط سلول ها آزاد می شوند. مهمترین وظیفه این ذرات، انتقال لیپید و پروتئین به سلول های دیگر است. مطالعات محققان موسسه ویلیام هاروی در انگلیس نشان می دهد که میکرووزیکول های آزاد شده از برخی گلبول های سفید، مانند نوتروفیل ها، در مفاصل بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید افزایش می یابد. برای بررسی علت این موضوع، محققان به تجزیه و تحلیل مفاصل بیماران مبتلا به آرتروز و موش هایی که با اصلاح ژنتیکی به آرتروز مبتلا شده بودند، پرداختند.

به طور کلی ذرات کوچک و سلول ها نمی توانند به مفاصل نفوذ کنند، به همین دلیل امکان دارورسانی مستقیم به مفاصل وجود ندارد. مطالعات نشان می دهد تنها ذراتی که قابلیت نفوذ به مفصل را دارند، میکرووزیکول های آزاد شده از نوتروفیل ها هستند. از طرفی بررسی موش های مبتلا به آرتروز نشان می دهد که درمان موش ها با میکرووزیکول، آسیب مفاصل را کاهش می دهد.

مطالعات انسانی همچنین نشان می دهد که درمان بیماران با استفاده از میکرووزیکول، مفاصل را در مقابل آسیب های ناشی از آرتروز حفظ می کند.
محققان معتقدند این روش راه را برای درمان های جدید و موثر آرتروز هموار می کند.

آرتریت ( التهاب مفاصل ) به التهاب دردناک در ناحیه مفاصل گفته می شود و یکی از بزرگترین معضلاتی است که افراد به مرور زمان و با گذشت سن با آن مواجه می شوند. شایع ترین دردهای ناشی از آرتروز در نواحی زانو، لگن، ستون فقرات و دست دیده می شود. حدود سه چهارم افراد میانسال و سالخورده به آرتروز مبتلا هستند
استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت روماتویید، آرتریت عفونی، ورم مفاصل پسوریاتیک و نقرس، پنج گروه عمده آرتریت محسوب می شوند.

آرتروز شایع ترین نوع آرتریت است. این التهاب دردناک سبب تورم و اختلال حرکت مفاصل می شود و معمولا در ناحیه دست، زانو، لگن و ستون مهره ها بیشتر است. سه عامل اضافه وزن، سن و آسیب دیدگی مفاصل، مهمترین دلیل بروز آرتروز هستند. استفاده از دارو، ورزش و در موارد حاد، عمل جراحی توصیه می شود.

دومین نوع رایج آرتریت، آرتریت روماتویید نام دارد. این شکل از آرتریت نوعی اختلال خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های سالم حمله می کند. این اختلال اغلب از میانسالی آغاز می شود و با درد، تورم، سفتی عضلات و مفاصل و اختلال حرکتی همراه است. آرتریت روماتویید معمولا به مچ دست و انگشتان حمله می کند. التهاب ناشی از آرتریت روماتویید به راحتی می تواند به بخش های دیگر بدن از جمله چشم ها، دهان و ریه حمله کند. این بیماری از طریق دارو و جراحی قابل درمان است.

عفونت های باکتریایی، ویروسی و قارچی گسترش یافته از بخش های دیگر بدن به آرتریت عفونی منجر می شوند. علایم آرتریت عفونی شامل درد شدید مفاصل، قرمزی و تورم مفاصل، تب و لرز و دردناک شدن ناحیه عفونی است.

معمولا این اختلال بیشتر در افرادی دیده می شود که به بیماری پوستی پسوریازیس مبتلا هستند که هر دو جزء بیماری های خود ایمنی محسوب می شوند. ورم شدید مفاصل به مرور زمان باعث ناتوانی بیمار می شود. معمولا تنها راه درمان در این مورد، تعویض مفصل است.

پنجمین شکل رایج آرتریت، نقرس است که به راحتی قابل پیشگیری است. در این بیماری انگشتان دست و پا متورم، قرمز، داغ، سفت و دردناک می شوند. بیماری در مرحله پیشرفته به مچ پا، پاشنه، زانو و آرنج حمله می کند. نقرس زمانی اتفاق می افتد که بدن شروع به تولید اسید اوریک می کند. اسید اوریک از ماده ای به نام پورین تولید می شود. این ماده در مواد غذایی مانند جگر، لوبیا و نخود فرنگی وجود دارد. عواملی از قبیل سابقه خانوادگی، اضافه وزن، رژیم غذایی پر پروتئین و مصرف الکل سبب بروز نقرس می شوند. احتمال ابتلای مردان به نقرس بیشتر است.

برای آرتریت روماتویید و استئوآرتریت هیچ درمان قطعی وجود ندارد و به بیماران توصیه می شود که با کاهش وزن، افزایش تحرک، فیزیوتراپی و مصرف مواد غذایی ضد التهاب، بیماری را کنترل کنند.

اخبار علمی - ایرنا